7:15 / μούδιασμα / πανικός / ένα δεκάλεπτο κρέμασμα στους λεπτοδείκτες / μια ψευδαίσθηση ξεκούρασης / τα ρούχα κουβάρι κάτω στο πάτωμα / δύο κινήσεις και άλλη μία που δεν χρειάζονται το μυαλό / άργησα πάλι σήμερα και ας θέλω δίπλα σου να κουρνιάσω / να κάνω ένα τσιγάρο κοιτώντας σε να κοιμάσαι / άργησα […]
Category: compass point
Όταν ο μικρόκοσμός σου μεγαλώνει (ή εσύ μικραίνεις)
Είναι περίεργο το συναίσθημα του να βρίσκεσαι σε έναν χώρο και να γνωρίζεις τους πάντες γύρω σου. Έμφαση στο «γνωρίζεις» και όχι στο «σε γνωρίζουν». Δεν έχω πρόβλημα με την αναγνώριση αλλά έχω με την αναγνωρισιμότητα. Με την ανάγκη κάθε επίτευγμά σου να συνοδεύεται από την φωτογραφία σου. Μου δίνει την αίσθηση πως το εξώφυλλο […]
Είναι κάτι καλό
Το μόνο που έμαθα είναι ότι δεν πρέπει να κοιτάς πίσω. Το παρελθόν πέθανε. Δεν κερδίζεις τίποτα με το να ζεις στο τότε. Σημασία έχει το σήμερα. Αλλά βλέπω κάποια όνειρα. Σ’ αυτά τίποτα, δεν είναι αληθινό. Τα πάντα είναι φανταστικά. Γαμημένα. Μια παραίσθηση. Σε αυτά τα όνειρα, είμαι μια ζωή που έχει ήδη περάσει. […]
ο δολοφόνος της αιτίασης
Ένα νέο αγόρι* ψάχνει την θέση του στον κόσμο. Κάθε μέρα γύρω του φωνές, επιθέσεις λεκτικές και σωματικές. Όχι απαραίτητα σε αυτόν. Όχι απαραίτητα σε κάποιον που ξέρει. Αλλά τις βλέπει και τις ακούει. Μερικές φορές δειλά τις επιχειρεί. Ένα νέο αγόρι που δεν διάβασε ποτέ βιβλία ιδεών, με καμία από τις αισθήσεις του. Που […]
Σύγκρουση ή ανάφλεξη
Όταν δύο σώματα πάνε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, υπάρχει ο κίνδυνος της σύγκρουσης ή της ανάφλεξης. Και ειναι περίεργο πράγμα να δένεσαι σε αυτή την ηλικία με ανθρώπους και να έχεις την αίσθηση ότι ήταν από πάντα στην ζωή σου. Ακόμα πιο περίεργη η αίσθηση όταν δεν είναι πια τόσο κοντά. http://www.youtube.com/embed/LbiMtJ-hAFE Πρώτη Δημοσίευση στις Chimeres
Το μαρτύριο και ο πόλεμος που τέλειωσε
http://bandcamp.com/EmbeddedPlayer/album=1127447431 Μοσχοβολύσε το φεγγάρι σκύλοι μ᾿ άσπρα λουλούδια στο κεφάλι περνούσανε στο δρόμο εκστατικοί κι ο δρόμος κάτω έφεγγε από κρύσταλλο και μέσα φαίνονταν τα σφυριά και τα μαχαίρια Μέσα στα χέρια μου έσπασα το κρύσταλλο Και τότε είδα το κόκκινο το σύννεφο να μεγαλώνει ν᾿ ανάβει την καρδιά μου και τ᾿ άλλο το γκρίζο […]
Ο Νίκος ήθελε να πεθάνει
Κάθε μέρα περπατούσε σκυθρωπός τον δρόμο παράλληλα με τις γραμμές του τρένου. Κοιτούσε το βρώμικο πεζοδρόμιο. Την μούχλα που έκανε σχέδια στις πλάκες και τα περιττώματα των σκύλων που κάποιος είχε πατήσει και τον ακολουθούσαν παντού πια. Κάθε μέρα ίδια διαδρομή. Σπίτι, δρόμος, τρένο, εργοστάσιο. Η γραμμή παραγωγής του ταίριαζε. Τον βοηθούσε να μην σκέφτεται. […]
Διχασμός
O σκοπός των social media λένε πως είναι η επικοινωνία. Ο πρωταρχικός τους όμως σκοπός είναι να εκφραστούμε. Να βγάλουμε από μέσα μας όποια ανάγκη και διάθεση. Και σε αυτή την αυθόρμητη πράξη έκφρασης που κάνουμε, στο ποστάρισμα, περιμένουμε να ακούσουμε ένα μπράβο, μια επιβεβαίωση που πιθανά να μην παίρνουμε από αλλού. Όταν όμως εκτίθεσαι […]
Βαβέλ
Πότε ακριβώς σταματήσαμε να συνεννοούμαστε; Πότε ακριβώς άρχισε ο κόσμος να μιλά με τηλεπάθεια; Πότε ακριβώς μία λέξη, ένα νεύμα, αντικατέστησε την δύναμη της επεξήγησης; Ασυνεννοησία η οποία δεν είναι μόνο γνώρισμα γυναικών ή αντρών. Ασυνεννοησία που δημιουργεί νεύρα. Ασυνεννοησία που έχει σαν αποτέλεσμα γαμοσταυρίδια. Τα οποία επίσης δεν θα αναπτυχθούν με επεξήγηση. Και άντε […]
το λάθος
Πριν κοιμηθώ έκανα την συνηθισμένη μου βόλτα στο timeline των social media. 2 ξένες λέξεις σε μία πρόταση που έχει γίνει η ίδια η καθημερινότητα. Είδα αχαριστία, εκμετάλλευση, παραλογισμό. Είπα μόλις ξυπνήσω πρέπει να απαντήσω. Πρέπει να υποδείξω το λάθος. Πρέπει να τους κάνω να καταλάβουν. Άργησα να κοιμηθώ. Αντί για προβατάκια μετρούσα εναλλακτικές απαντήσεις. […]