Ένα βράδυ, σαν όχι όλα τα άλλα, είχα μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση για το πώς πρέπει να συμμετέχεις σε καπιταλιστικές εκδηλώσεις και να μετατρέπεις την παρουσίας σου εκεί σε αναρχική προπαγάνδα. Μπήκα κατευθείαν στο θέμα αλλά δεν θα μπορούσα να κάνω αλλιώς. Είναι ακριβώς η ίδια κουβέντα για να πολεμήσεις το τέρας από μέσα, για […]
Tag: don’t be a critic
Ίβο Τζίμα
Θέλω πολύ να μην αντιμετωπίζω τους ανθρώπους σαν εν δυνάμει ψεύτες. Το θέλω πρώτα πρώτα για να μην χάσω την πίστη μου. Το θέλω γιατί το ίδιο διεκδικώ και για μένα. Να μπορώ να είμαι ευθύς. Να μην με αμφισβητούν γιατί δεν τους έδωσα δικαίωμα. Να προσπαθούν να με καταλάβουν χωρίς δεύτερες σκέψεις και κακεντρέχεια. […]
Αυτόν τον άνθρωπο
Δεν τον συναντάω συχνά γύρω μου. Όταν όμως τον βλέπω, κλείνει τρύπες. Κάνει όσα οι άλλοι βαριούνται να κάνουν. Όσα μπορούν να κάνουν αλλά σου βγάζουν το χτικιό. Γρήγορα και με συνέπεια κάνει δέκα δουλειές ταυτόχρονα. Θυσιάζει τον ελεύθερό του χρόνο, το χρήμα, την υγεία, την προσωπική του ζωή… Παλιά τον είχα για έξυπνο. Ήταν […]
Χωρίς μάτια
Οι σοφοί άνθρωποι λένε παρατηρούν τον κόσμο. Δεν μιλάνε. Δεν παράγουν. Δεν δημιουργούν. Πάρα μόνο την στιγμή που θα είναι σίγουροι για το αποτέλεσμα. Ή την απουσία του. Ή την ανάγκη του επίπλαστου. Ή τον φόβο της μη κατανόησης. Το δύσκολο είναι να παρατηρείς. Χωρίς να αντιδράς. Χωρίς να προσπερνάς. Χωρίς να συμπεραίνεις. Το δύσκολο […]
Η πυξίδα κάνει μια στάση Νότια
Στο γραφείο μου έχω μια μικρή συλλογή από πυξίδες. Μια παλιά ανάμνηση από τότε που έψαχνα προς τα που να πάω. Κάποιες τις έκανα δώρο σε φίλους, κάποιες ξεχάστηκαν σκονισμένες και κάποιες ακόμα βρίσκονται. Πρόσφατα βρήκα και μία που δείχνει Νότια, έτσι για αλλαγή, και είπα να την ακολουθήσω. Σήμερα, η πυξίδα αυτή, εκπέμπει για […]
Είναι κάτι καλό
Το μόνο που έμαθα είναι ότι δεν πρέπει να κοιτάς πίσω. Το παρελθόν πέθανε. Δεν κερδίζεις τίποτα με το να ζεις στο τότε. Σημασία έχει το σήμερα. Αλλά βλέπω κάποια όνειρα. Σ’ αυτά τίποτα, δεν είναι αληθινό. Τα πάντα είναι φανταστικά. Γαμημένα. Μια παραίσθηση. Σε αυτά τα όνειρα, είμαι μια ζωή που έχει ήδη περάσει. […]
Σύγκρουση ή ανάφλεξη
Όταν δύο σώματα πάνε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, υπάρχει ο κίνδυνος της σύγκρουσης ή της ανάφλεξης. Και ειναι περίεργο πράγμα να δένεσαι σε αυτή την ηλικία με ανθρώπους και να έχεις την αίσθηση ότι ήταν από πάντα στην ζωή σου. Ακόμα πιο περίεργη η αίσθηση όταν δεν είναι πια τόσο κοντά. http://www.youtube.com/embed/LbiMtJ-hAFE Πρώτη Δημοσίευση στις Chimeres
Το μαρτύριο και ο πόλεμος που τέλειωσε
http://bandcamp.com/EmbeddedPlayer/album=1127447431 Μοσχοβολύσε το φεγγάρι σκύλοι μ᾿ άσπρα λουλούδια στο κεφάλι περνούσανε στο δρόμο εκστατικοί κι ο δρόμος κάτω έφεγγε από κρύσταλλο και μέσα φαίνονταν τα σφυριά και τα μαχαίρια Μέσα στα χέρια μου έσπασα το κρύσταλλο Και τότε είδα το κόκκινο το σύννεφο να μεγαλώνει ν᾿ ανάβει την καρδιά μου και τ᾿ άλλο το γκρίζο […]
Ο Νίκος ήθελε να πεθάνει
Κάθε μέρα περπατούσε σκυθρωπός τον δρόμο παράλληλα με τις γραμμές του τρένου. Κοιτούσε το βρώμικο πεζοδρόμιο. Την μούχλα που έκανε σχέδια στις πλάκες και τα περιττώματα των σκύλων που κάποιος είχε πατήσει και τον ακολουθούσαν παντού πια. Κάθε μέρα ίδια διαδρομή. Σπίτι, δρόμος, τρένο, εργοστάσιο. Η γραμμή παραγωγής του ταίριαζε. Τον βοηθούσε να μην σκέφτεται. […]
Βαβέλ
Πότε ακριβώς σταματήσαμε να συνεννοούμαστε; Πότε ακριβώς άρχισε ο κόσμος να μιλά με τηλεπάθεια; Πότε ακριβώς μία λέξη, ένα νεύμα, αντικατέστησε την δύναμη της επεξήγησης; Ασυνεννοησία η οποία δεν είναι μόνο γνώρισμα γυναικών ή αντρών. Ασυνεννοησία που δημιουργεί νεύρα. Ασυνεννοησία που έχει σαν αποτέλεσμα γαμοσταυρίδια. Τα οποία επίσης δεν θα αναπτυχθούν με επεξήγηση. Και άντε […]