7:15 / μούδιασμα / πανικός / ένα δεκάλεπτο κρέμασμα στους λεπτοδείκτες / μια ψευδαίσθηση ξεκούρασης / τα ρούχα κουβάρι κάτω στο πάτωμα / δύο κινήσεις και άλλη μία που δεν χρειάζονται το μυαλό / άργησα πάλι σήμερα και ας θέλω δίπλα σου να κουρνιάσω / να κάνω ένα τσιγάρο κοιτώντας σε να κοιμάσαι / άργησα αντί γι αυτό ένα φιλί μονάχα και η πικρή γεύση του σάλιου σου / χωρίς να χρειάζεται πολλά να εξηγήσεις / ένα “θα τα πούμε” / μια τελευταία ματιά / και το ποίημα / “κλειδιά, γάντια, κράνος, ταυτότητα” / και κάθε μέρα όλο κάτι θα ξεχάσω πίσω / φοβάμαι μια μέρα σίγουρα θα ξεχαστώ να σ’ αγαπάω / έχω την αίσθηση πως κάθε μέρα κάτι αφήνω πίσω / πληγώνομαι πιο εύκολα / το νιώθω γίνομαι πιο ευάλωτος / κάθε μέρα μια ανάλαφρη αίσθηση πρωινού βιασμού στο κορμί μου / αυτό το κορμί που έχει μάθει την οικονομία του χρόνου χωρίς εξισώσεις και περίεργα σύμβολα / και ύστερα για τρία τέταρτα το μυαλό μου νεκρό πάνω από την άσφαλτο / κομμάτι ενός τοπίου που μόνο θλίψη ξερνάει / δρόμοι που ξεδιπλώνονται στην ασχήμια / αυτή η βρώμα των κτιρίων έγινε το ιδανικό μακιγιάζ μας / παλιά θυμάμαι πως μου άρεσε να περπατάω αργά ανάμεσα στους ανθρώπους / να τους παρατηρώ / ήταν αστείο να τους κοιτάς να τρέχουν λες και όλοι συμμετέχουν σε ένα ηλίθιο τηλεπαιχνίδι δρόμου / μου πήρε καιρό να καταλάβω πως αυτό που τρέχουν να προλάβουν είναι η ζωή τους / στις στάσεις οι απλοί πια καθημερινοί τσαμπουκάδες / κάδοι εμετών κατανάλωσης / πινακίδες απαγόρευσης / μπλόκα μπάτσων / φτηνή της συνδιαλλαγής γλώσσα / όλα κινούνται κανονικά σ’ αυτήν την πόλη / ταμπέλες / άνθρωποι / μηχανές / δρόμοι που δημιουργούν μια θολή εικόνα / τι κάνω εγώ εδώ / πως βρέθηκα / δεν είναι το δικό μου χέρι αυτό που κρατά τον καφέ και το κουτάλι / δεν θέλω καφέ να ξυπνήσω / δε θέλω να ‘μαι σε εγρήγορση / για να κάνω τις δουλείες σας πιο γρήγορα / όλα πιο γρήγορα / να παραδώσω τα πακέτα σας πιο γρήγορα / να γυρίσω πίσω πιο γρήγορα / να μην σταματήσει η ροή / μην τυχόν και πέσει ο δείκτης παραγωγής / μη και δεν μετακινηθούν οι πληροφορίες σας / το αίμα στους δρόμους φλέβες των πολυεθνικών / τρώω στα γρήγορα / βλέπω τους ανθρώπους μου πιο γρήγορα / έχω καταντήσει να καίω φαΐ / να κάνω έρωτα για συναισθηματική λίπανση / γρήγορα / πιο γρήγορα για να προλάβω να κοιμηθώ νωρίς / για να σηκωθώ νωρίς / για να έρθω στη δουλειά μου νωρίς / δεν είμαι από επιλογή εδώ / γιατί δίνονται άλλα περιεχόμενα στις λέξεις / πως ο εκβιασμός έγινε ανάγκη / δεν θέλω να είμαι ένα μηχανάκι πια στις αγγελίες και τις συνεντεύξεις σας / και κάθε μέρα να γυρνάω από άλλο δρόμο για να ξεφύγω από τη συνήθεια και το τοπίο / για να ανακαλύψω καινούριους δρόμους / όταν τόσο φρικτά συνειδητοποιούσα πως γυρνώντας σπίτι έπεφτα στις ίδιες λακκούβες του δρόμου / μία νοητή ευθεία που δεν παρέκκλινα σχεδόν στο ελάχιστο / όρθια πτώματα πάνω σε μηχανάκια / μέσα σε αυτοκίνητα / σε λεωφορεία / μηχανές και άνθρωποι να γίνονται ένα / να ακολουθούν όλα μαζί μια άσχημη μάζα / μια κατεύθυνση / μια πορεία / σ’ αυτή την πόλη τίποτα δεν αλλάζει / η κάθε μέρα μοιάζει με την προηγούμενη και μ’ αυτή που έρχεται / αδιέξοδο / αδιέξοδο / να μια λέξη που δίνει νόημα στα καθημερινά μας δρομολόγια / σ’ αυτούς τους δρόμους που μοιράζουμε μικρά χρονικά στιγμιότυπα αυτού που ονομάζεται καταπίεση και υποταγή / χαμηλωμένα βλέμματα / σκυφτοί άνθρωποι περπατούν / χαζεύουν κατεστραμμένοι τις βιτρίνες / χαρά μπολιασμένοι με μικροηλεκτρικές συσκευές / όλα σκηνοθετικά προσαρμοσμένα σ’ ένα ατελείωτο de javu / μια πορεία ανάμεσα σε λεωφορεία μετακίνησης ζωντανών νεκρών / μα το τοπίο με ενσωματώνει ακόμα και από εκεί που λείπω / οι δρόμοι φτάνουν στον προορισμό μου πριν από εμένα / προσλάβετε τους δρόμους λοιπόν να κάνουν τις δουλείες σας / να πηγαινοφέρνουν τα τιμολόγια και τις αποδείξεις μιας άλλης ζωής που πουλάτε / το πλαστικό φαΐ των φοβισμένων αυτής της μητρόπολης / τα σύγχρονα άνετα φέρετρα των πολυκατοικιών / ή καλύτερα διακλαδωθείτε με ένα σύστημα από κυλιόμενες σκάλες / μια πόλη δίκτυο από καλώδια και ηλεκτρικά σύρματα / αυτούς τους δρόμους που φτιάξατε για τη μεταφορά των εμπορευμάτων σας και όλοι οι άλλοι υλικό μόνο διεκπεραίωσης αυτών που δεν μπορούν να κάνουν τα computer και οι μηχανές σας
τι κάνω εγώ εδώ / πως βρέθηκα / δεν είναι το δικό μου χέρι αυτό που κρατά τον καφέ το κουτάλι / δεν θέλω καφέ να ξυπνήσω / γιατί δίνονται άλλα περιεχόμενα στις λέξεις / πως βρέθηκα / πως ο εκβιασμός έγινε ανάγκη / δεν είμαι από επιλογή εδώ