Και ξαφνικά, εκεί που καθάριζα ένα μήλο και ταυτόχρονα είχα λίγο χρόνο να σκεφτώ γιατί δεν έχω χρόνο, μου έσκασε. Τα συνεργατικά προβλήματα είναι προεκτάσεις του συνδρόμου ελάχιστης προσπάθειας. Ενός συνδρόμου που έχει χτυπήσει ανελέητα ολόκληρη της ελληνική επικράτεια ενώ ταυτόχρονα εμφανίζεται να έχει θερίσει ολόκληρο τον πληθυσμό της Αμερικής. Μια ασθένεια που πιθανόν να βρίσκει τις ρίζες της βαθιά στην ιστορία αλλά μόλις πρόσφατα οι επιστήμονες την εντόπισαν και την ονόμασαν. Πιο συγκεκριμένα η ονομασία του συνδρόμου κατοχυρώθηκε μόλις σήμερα, 19 Δεκεμβρίου και ώρα 11.13, την στιγμή που η επιστήμονας επιχειρούσε μια λεπτή χειρουργική επέμβαση σε ένα κορόμηλο.
Τι είναι λοιπόν αυτό το σύνδρομο και πώς το εντοπίζετε. Καταρχήν θα πρέπει να αναγνωρίσετε τα σημάδια του στους γύρω σας, προτού δείτε αν έχετε προσβληθεί και εσείς. Θα δείτε ανθρώπους να θέλουν να είναι ενημερωμένοι δημιουργώντας λογαριασμούς σε social media και προσεγγίζοντας ομάδες στις οποίες θέλουν να ανήκουν και μετά… να εξαφανίζονται πλήρως. Λες και η υποχρέωσή τους είναι απλά η δημιουργία ενός κωδικού, απλά η προσθήκη ενός email address σε μια mailing list και ένα δίγραμμο μήνυμα αραιά και που, δηλαδή κάθε αργία και γιορτή. Και η αλληλεπίδραση αυτή πάντα να είναι μονόδρομη. Πάντα να στέλνει το μήνυμα αλλά να μην διαβάζει τα μηνύματα των άλλων ή ακόμα να τα διαβάζει ημιτελή, εστιάζοντας σε μία μόνο γραμμή κι αυτήν γιατί γράφτηκε με bold. Θα εντοπίσεις αυτούς τους ανθρώπους να δηλώνουν συνεργατικοί ενώ είναι απλά παρόντες. Να τους γίνονται προτάσεις, να τους δίνονται ευκαιρίες, αν όχι να βοηθήσουνε έστω να γίνουν δημιουργικοί, και εκείνοι να τις προσπερνάνε. Θα δεις να βολεύονται από τον άλλο ασθενή όπου έχει το σύνδρομο του «σωτήρα» (το αναλύουμε αυτό άλλη φορά) και απλά να υπάρχουν, ή πιο σωστά να επιπλέουν (η συνέχεια δικιά σας).
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία θα αποσύρουν ακόμα και την πιο μικρή δόση προσπάθειας συνείσφεραν αρχικά. Αν κάναν 2 πράγματα θα αποσύρουν το ένα, αν έκαναν 1 θα φτάσουν στο ποσοστό του 0,2. Αν πάλι δεν έκαναν τίποτα τότε απλά θα εξαφανιστούν. Υπάρχουν που και που ενδείξεις που ονομάζουμε «αναλαμπές» δίνοντας μια ελπίδα πως θα ξεπεράσουν το σύνδρομο αλλά, μην ξεγελιέστε φίλοι μου, η ασθένειά τους είναι ανίατη. Αυτό που τους τσίμπησε να δείξουν έστω και ένα ελάχιστον δείγμα προσπάθειας κρύβεται πάντα σε βαθύτερα αίτια, σε άλλα σύνδρομα που παρασύρουν την ανθρωπινή εγωπάθεια. Θα χρειαζόμασταν μέρες να τα αναλύσουμε και ακόμα περισσότερο χρόνο από εσάς να εκπαιδευτείτε στον εντοπισμό τους. Άλλωστε η ανθρώπινη ψυχολογία ποτέ δεν ήταν το φόρτε του ίδιου του ανθρώπου.
Έστω λοιπόν ότι βρίσκεσαι σε μια ομάδα με [Χ] μέλη. Τα [Χ-1] μέλη έχουν δυστυχώς πέσει θύματα του συνδρόμου. Κανείς δεν μπορεί να πει με ακρίβεια το αν είχαν από παλιά την ασθένεια ή την αποκτήσαν στην πορεία, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει στην αναλογία [Χ-1]/[1] όπου ο ένας είναι αυτός που είπαμε πριν με το σύνδρομο του «σωτήρα». Εδώ λοιπόν που βλέπετε αυτήν την κατάσταση κάντε το εξής τεστ. Από ποια μεριά βλέπετε τον εαυτό σας; Αν ανήκετε στους [Χ-1] τι αίσθημα σας προκαλεί αυτό; Θέλετε να αλλάξετε κάτι; Αλλάξατε κάτι; Πώς; Έστω πάλι ότι ανήκετε στην μεριά του [1]. Κάντε τις ίδιες ερωτήσεις στον εαυτό σας. Τι αίσθημα σας προκαλεί αυτό; Θέλετε να αλλάξετε κάτι; Αλλάξατε κάτι; Ανήκετε τελικά, όντως στην μεριά του [1]; Think twice and think true.
Το τελευταίο σύμπτωμα του συνδρόμου της ελάχιστης προσπάθειας, είναι ότι ο ασθενής δεν αναγνωρίζει την πάθησή του. Πιστεύει πως πραγματικά η συνεισφορά του είναι κρίσιμη και ουσιώδης. Πιστεύει πως κάνει πολλά και για όσα δεν κάνει βρίσκει πάντα δικαιολογίες. Πιστεύει πως είναι αυτός ο [1]. Στην πράξη όμως, όταν θα πάει να το αναλύσει, θα δει ότι ο [1] είναι κάποιος άλλος και όχι αυτός. Υπάρχει κάποιος άλλος που κάνει περισσότερα, αναλαμβάνει ακόμα και την δουλειά του ασθενή μας, ίσως γιατί έχει εκδηλώσει τα συμπτώματα του συνδρόμου «σωτήρα». Μην παραμυθιαστείς πως ο [1] είναι τελικά [2] γα να χωρέσεις και τον εαυτό σου μέσα σε αυτό. Δυστυχώς η χρόνια έρευνα και μελέτη έχει αποδείξει ότι ο αριθμός είναι απόλυτος. Για την ακρίβεια στην τελευταία δημοσίευση της επιστήμονος έχει μετονομαστεί σε |1| (και έτσι θα αναφέρεται εφεξίς). Όπως καταλαβαίνεις, αν τελικά πίστεψες πως δεν είσαι ασθενής, μάλλον λάθεψες.
Είπαμε και πιο πάνω πως η ασθένεια είναι ανίατη. Η αλήθεια είναι πως γίνονται προσπάθειες για μια θεραπεία. Οι επιστήμονες μέσα από λέξεις και πράξεις προσπαθούν να εφαρμόσουν την λεγόμενη ομοιοπαθητική. Μία μέθοδο όπου καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες προσπαθώντας να μεταδώσουν στους νοσούντες το μικρόβιο της ενεργής συμμετοχής. Δυστυχώς τα πρώτα αποτελέσματα δεν είναι θετικά. Όπως δείχνουν τα πειράματα, όχι μόνο δεν δείχνουν κάποια βελτίωση οι ασθενείς με το σύνδρομο ελάχιστης προσπάθειας, αλλά οι επιστήμονες που συμμετέχουν -καταβάλλοντας υπερμεγέθη προσπάθεια όπως είπαμε- δείχνουν να προσλαμβάνονται από το σύνδρομο «σωτήρα». Στην δεύτερη φάση των πειραμάτων τα υποκείμενα εξακολουθούν να νοσούν μόνο που αυτήν την φορά οι προσβεβλημένοι επιστήμονες αναγκάστηκαν να τερματίσουν πρόωρα την έρευνα. Τα πρώτα σημάδια δείχνουν ότι προσβλήθηκαν από μία νέα ασθένεια πιο πονηρή και μυστήρια από αυτήν της «ελάχιστης προσπάθειας». Κάποιοι την ονόμασαν «Σταρχιδισμό».