552 ώρες, 33120 δευτερόλεπτα…
Κανένας χρόνος για ανασύνταξη.
Καμία στιγμή για ξεκούραση.
Κανένα διέξοδο από την κρίση.
Οκ, ας σοβαρευτούμε τώρα. Τι σημαίνει κανένα διέξοδο από την κρίση. Οκ δεν εξαρτώνται όλα από μένα αλλά σίγουρα πρέπει να τα διαχειριστώ. Σίγουρα πρέπει να τα ιεραρχήσω, να τα στριμώξω, να τους εφαρμόσω τα συγκλονιστικά μου logistics και να γίνουν όλα.
Όλα; Ε ναι όλα! Γιατί δεν μπορώ να αφήνω κάτι πίσω. Το σπίτι, οι τσάντες, τα κουτιά μου είναι γεμάτα από πράγματα που δεν θέλω να πετάξω. Πάντα όταν κάτι το ξεφορτώνομαι έρχεται η ώρα που το θέλω πίσω. Για την ακρίβεια δεν είναι επιθυμία αλλά ανάγκη που με κάνει να χτυπάω το κεφάλι μου για το χαρτί, το εξάρτημα, το σχοινάκι που πέταξα.
Ας ξεπεράσουμε όμως τον συγκεκριμένο μου ψυχαναγκασμό και ας πάμε πίσω στον χρόνο. Μπορούν όλα να γίνουν. Με κάποιες εκπτώσεις, με αρκετή πίεση, με έλλειψη ύπνου και αρκετές δόσεις υπομονής από τον έρωτά μου, όλα μπορούν να γίνουν. Δεν θα συνωμοτήσει το σύμπαν… αλλά εγώ.
Και βάζω επόμενο στόχο ξεκούρασης αυτό το σ/κ. Παρτάκι Χίμαιρες στα Ιωάννινα και ταξιδάκι στην όμορφη Λίμνη. Θα βρέχει; Σίγουρα. Μου λείπουν τα τσίπουρα με τον Filthy. Τα ξενύχτια όπου θα μιλάμε πραγματικά. Η υγρασία στα πλακόστρωτα και η βόλτα στο Ιτς Καλέ. Το καυτό τσάι με την ήχο της βροχής και τα επιτραπέζια.
2 μέρες
48 ώρες
2880 δευτερόλεπτα…