Είναι ένα σημείο στην ζωή κάθε ανθρώπου που πρέπει να επαναλαμβάνεται. Το σημείο που στέκεται και βλέπει τι δεν πάει καλά. Το σημείο οπού πρέπει να κοιτάξει καλά γύρω του, να μετριάσει, να κρίνει, να αναλογιστεί, να κοιτάξει λίγο πίσω και μετά εκεί που θέλει να πάει μπροστά και τελικά να συμβουλευτεί την πυξίδα του.
Τι λάθη έχω κάνει; Μακάρι να κράταγα κάποιου είδους πρακτικά να ξέρω τι υπήρχε εκεί στην προηγούμενη στάση, στο προηγούμενο σημείο καμπής. Να έβλεπα τι εξακολουθεί, τι έγινε χειρότερο και τι διορθώθηκε. Να αναθεωρούσα μεθόδους και να αναβάθμιζα κίνητρα και στόχους.
Νομίζω πως φτάνω πιο γρήγορα πια στο «Ως εδώ!». Όπως είπε και ένας φίλος είναι θέμα ηλικίας. Ξέρεις τι θέλεις και πως και αρνείσαι να προσαρμοστείς, να συμβιβαστείς και να βγεις από την βολή σου και τα θέλω σου. Και τι θέλω; Το μόνο που μου ‘φέραν τα χρόνια είναι να αναγνωρίζω σχεδόν ενστικτωδώς και ακαριαία το τι δεν θέλω. Να χοροπηδάω και μόνο στην ιδέα πως ζω αυτό που δεν θα δεχόμουν ποτέ. Με κάναν να γίνομαι περίεργη και δύστροπη και το χειρότερο, να είμαι διατεθειμένη να καταστρέψω ότι οικοδομείται στραβά. Απόκτησα εμπειρία στην κατεδάφιση.
Τι κάνω λάθος; Θα πρέπει να γίνει μια top 5 list, να καταγραφεί και να μείνει στον πάτο ενός συρταριού. Κάπου οπού θα βρεθεί μετά από καιρό. Μπορεί και να είναι μοναχικό ον ο άνθρωπος, ένας λύκος που έχει πάντα κάπου το βλέμμα του αλλά δεν μπορεί να βρίσκεται. Ονειροβατώ και ακόμα χειρότερα ωραιοποιώ την ουσία μιας συνθήκης. Τι κάνω λάθος;
Καμία απάντηση παρά μόνο σιωπή. Το μυαλό αρνείται να εμβαθύνει. Μπορεί να φοβάται ή μπορεί να είναι κουρασμένο αλλά ο χρόνος και η ανοχή δεν θα φέρουν την λύση. Κοπιάζεις τόσο στην ζωή σου για να συμβαίνουν τα πράγματα χωρίς κόπο που όταν πρέπει να κοπιάσεις κι άλλο αντιδρά ο οργανισμός. Απλά δεν μπορεί να υπάρχει ηρεμία, ποτέ. Ίσως μόνο όταν θα είσαι πραγματικά μόνος και αυτό για λίγο. Μετά θα θες πάλι να γεμίζεις την ηρεμία με έννοιες και έννοια σημαίνει άνθρωπος.
Έχω κατασταλάξει, υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Αυτοί που αρνούνται να κοιτάξουν την δουλειά τους, του αρνούνται να σε καταλάβουν και να συνεργαστούν, να δώσουν χώρο. Και σου δημιουργούν πρόβλημα, συνειδητά και επίμονα. Αναρωτιέμαι αν αυτοί ποτέ σταματούν για να δουν την ζωή τους. Αν διορθώνονται ή αν βάζουν την πορεία τους να δικαιολογήσει την κακία. Αναρωτιέμαι εγώ για αυτούς και σπαταλάω τον πολύτιμό μου χρόνο για να λειτουργήσω λίγο πιο ανθρώπινα, συμπονετικά για την κακία και την κακεντρέχεια.
Μπορεί να είμαι και εγώ κακός άνθρωπος. Να πρέπει να αφήσω την ύπαρξη μου ελεύθερη να αποτύχει. Να αδιαφορήσω για κάθε δευτερόλεπτο που μπορεί να αλλάξει μια ροή. Δεν υπάρχουν αποφάσεις παρά μόνο πεπραγμένα. Και αν αυτά είναι λάθος, και αν αυτά με οδήγησαν να γίνω κακιά, τότε απλά να το δεκτώ. Μιας και έχω την ευφυΐα να το συνειδητοποιήσω, αλλά να του αφιερώσω μόνο μερικά δευτερόλεπτα και μετά πάλι στην αέναη ροή. Τελικά μπορεί και να μην χρειάζεται κόπος. Ή, ακόμα χειρότερα, να είναι ανώφελος.
